Pauline Paulissen: “Tordis is niet de makkelijkste, maar ik ben gek op haar”

De combinatie is van alle markten thuis en hoewel de merrie inmiddels 22 jaar oud is, weerhoudt dat haar er niet van om alles te geven.

Droom die uitkwam

Toen Pauline zeven jaar geleden met een depressie kampte en in diezelfde periode ook nog afscheid moest nemen van haar toenmalige verzorgpaard, omdat zij onverwachts verkocht werd, merkte de mensen in Pauline’s omgeving op dat het niet goed ging met haar. “Daarom gingen we op zoek naar iets waar ik mij langdurig beter door zou voelen; een eigen paard. Daar droomde ik al van sinds mijn zevende. De aanschaf was geen probleem, maar het maandelijks onderhoud wel. Gelukkig was mijn moeder bereid me hierbij te ondersteunen, en zo ging ik op zoek.”

“Ik had altijd voor ogen om een trekpaard te kopen, maar toen het eenmaal tijd was om op zoek te gaan naar een paard, droomde ik telkens over een Fjord. Niet veel later kwam ik Tordis’ advertentie tegen. Het leek ‘meant to be’, dus ik ging naar haar toe en was op slag verliefd. Na een proefrit en de dag daarna een proef-buitenrit, heb ik haar gekocht”, vertelt ze.

Perfecte match

“Ik heb Tordis, die toen nog Divine heette, niet alleen op gevoel, maar ook met mijn verstand gekocht. Ik ben geen held en zocht een lol-met-je-knol paard waar ik kilometers mee kon maken; gewoon een ongecompliceerd recreatiepaardje. Tordis was al vijftien en had marathonwedstrijden gelopen, dus ze had al een hoop gezien. Daarbij dacht ik, Fjorden staan erom bekend veilig te zijn met kinderen en gehandicapten. Het ras in combinatie met haar leeftijd en achtergrond; dit móést passen bij wat ik voor ogen had.”

Foto: Privébezit

Mennen

En dat bleek te kloppen. “De eerste zesenhalf jaar dat ik Tordis had, hebben we eigenlijk alleen maar buitengereden. Ik wist wel dat ze kon mennen, maar ik kon dat zelf niet en ik had er de spullen niet voor. Begin dit jaar moest ik Tordis helaas van stal verhuizen, omdat het financieel niet meer haalbaar was om onze toenmalige plek te blijven. We hebben toen een goedkoper plekje in de buurt gevonden en zijn met onze neus in de boter gevallen, want de eigenaar van deze stal bleek enthousiast menner!”

“Hij werd op zijn beurt erg enthousiast toen ik vertelde dat Tordis voor de koets had gelopen. Het duurde dan ook niet lang tot Tordis met zijn spullen voor zijn wagen stond. Ze deed het alsof ze er nooit mee gestopt was. De afgelopen maanden hebben we zo al behoorlijk wat kilometertjes gemaakt met Tordis in enkelspan en zelfs met zijn erbij paard in tweespan. Ondertussen leer ik zelf mennen met zijn tweespan Shetlanders, dus hopelijk kan ik over een tijdje ook zelf met Tordis mennen”, vertelt ze enthousiast.

“Veel go, weinig ho”

“Tordis en ik halen veel plezier uit de afwisseling die de buitenritten, het mennen, het grondwerk en de wandelingen ons bieden, omdat we elkaar steeds op een andere manier beter leren kennen. Daarbij ben ik een ietwat zwaardere amazone en wil ik Tordis niet te intensief belasten onder het zadel. Op deze manier krijgt ze toch beweging zonder mij te hoeven dragen”, legt ze uit. 

“Tordis heeft onzettend veel go en maar heel weinig ho! Ze is dan ook niet de relaxte, beginnersvriendelijke pony die ik dácht te kopen. Sterker nog, in de eerste drie maanden was ik dusdanig bang voor haar, dat ze weer te koop stond. Maar uiteindelijk zijn we toch samen doorgegaan en hebben we met elkaar leren lezen en schrijven.”

“Zowel onder het zadel als voor de koets is Tordis van het werken en doorlopen; altijd wil ze nét iets harder en nét iets sneller. Ze loopt altijd tientallen meters voor de ander uit als we samen met iemand anders rijden en raakt geïrriteerd als ze moet wachten. Het is een uitdaging om haar te laten ontspannen tijdens het werken en ze kan erg sterk zijn, maar ze zal nooit gekke dingen doen. Ze is enorm betrouwbaar.”

“Ik vind het vooral belangrijk dat samenwerken voor ons beiden leuk en veilig is. Ik probeer consequent te zijn, sluit regelmatig een compromis met haar, en zorg ervoor dat er tijdens ieder ritje ook tijd en ruimte is voor waar zij behoefte aan heeft. Dat varieert van lekker de benen strekken tot de tijd nemen om dingen te bekijken en af en toe ergens stoppen om wat grassen en kruiden te snacken.”

Foto: Privébezit

Unieke persoonlijkheid

“Aan de hand heeft Tordis een duidelijke mening. Ze houdt niet van gepluk aan haar lijf, zeker in de winter als ze een lange vacht heeft waar wat modder in zit. Ze stelt het op prijs als je dat met beleid verwijderd en niet zomaar hard begint te borstelen. Ik respecteer haar grenzen hierin en probeer binnen haar comfortlevel te blijven.”

“Daarnaast is ze een echte Fjord, een bulldozer die van nature weinig rekening houdt met het mensje aan de andere kant van het halstertouw, die weet hoe sterk ze is. Met grondwerk heb ik hierin grote stappen gemaakt en doet zij nu ook haar best om mijn grenzen en persoonlijke ruimte te respecteren. Bij mensen die ze minder goed kent, doet ze daar wat minder moeite voor. Zo heeft ze mijn beste vriendin wel eens ondersteboven de mesthoop op geduwd”, lacht ze. 

“Tordis heeft een unieke persoonlijkheid en is niet de makkelijkste, maar ik vind haar een fijne, werklustige pony met een goed gevoel voor humor en een (h)eerlijk karakter”, vertelt ze lovend.

Genieten

Dat de merrie al 22 jaar oud is, zou je haar niet geven. Toch houd Pauline hier rekening mee in het werk. “Gezien haar leeftijd heb ik niet veel plannen voor de toekomst. Ik hoop uiteindelijk zelf met haar te kunnen mennen en nog veel fijne kilometers in het zadel te mogen maken in onze prachtige achtertuin, de Loonse en Drunense duinen. Verder hoop ik dat ze oud mag worden in de kudde waar ze nu in staat. Ik hoop dat onze huidige stal haar eindstation wordt. Nu nog niet natuurlijk, maar over een jaar of tien!”, sluit ze af.

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Fotograaf in Tilburg - Narissa Hendriks / Privébezit