Dressuuramazone Lynne Maas: “Voor mij geldt: ‘less is more’”

Grand Prix-amazone Lynne Maas is niet vies van een klein glimmertje, maar houdt het graag sober en stijlvol. “Felle kleurtjes zijn aan mij niet besteed.”

Terugblik 

Toen ze nog bij de pony’s reed, ging Lynne’s voorkeur uit naar springen. “Het tenue de Spaland Ruiters bestond uit een beige rijbroek en een zwarte fluwelen sweater met ons embleem erop. Ook op de zwarte cap prijkte een speldje met het gouden hoefijzer, het logo van de club. Mijn moeder zorgde ervoor dat ik altijd verzorgd op de pony zat, met een opgestoken vlecht met beige strik onder de cap vandaan.”

“In die tijd waren er nog geen Swarovskisteentjes, en iedereen reed met dezelfde lage, dunne neusriem. Toen ik me op de dressuur ging toeleggen omdat mijn toenmalige pony daar aanleg voor had, werd ik lid van de Delftse Ponyclub, bij Manege Prinsenstad. Dat was best een deftige vereniging en dat betekende het einde van de sweater en de spuuglelijke beige rijbroek. Vanaf dat moment ging ik wedstrijden rijden in een hagelwitte broek en een écht rijjasje. Wij waren de eerste club in die tijd die een rijjasje droegen. Het embleem van de club werd op het witte dekje genaaid.”

Kerstboom

Er is veel veranderd, tegenwoordig kun je het zo glimmend, blinkend en kleurig maken als je maar wilt. “Ik vind zo’n brede neusriem wel mooi, en die mag best van lakleer zijn”, bekent Lynne. “Sommige mensen houden ervan dat er dan ook nog glimmertjes op zitten, én op de frontriem, en de teugels, en overal waar je het maar kunt verzinnen. Ook een wit onderlegde neusriem vinden veel amazones prachtig.”

“Ik zeg dan, als je aanleuning niet perfect is, zorg er dan voor dat die neus niet de aandacht trekt. Sommige ruiters zien eruit als een kerstboom, maar rijden echt niet fijn. Wat ik belangrijker vind, is dat ik goed rijd, en dat mijn kleding perfect zit. Een jasje dat te groot is, een vlek op je rijbroek of laarzen, een cap die scheef op je hoofd staat … dat soort dingen stoort mij enorm.”

Klassiek en tijdloos

Tijdens de training houdt Lynne van redelijk klassiek en tijdloos. “Je zult mij niet in felle kleuren zien rijden. Ik heb alleen maar zwarte en donkerblauwe rijbroeken, of rijbroeken van spijkerstof. Sobere, niet te lichte kleuren die mooi afkleden en lekker praktisch zijn. Een nette polo, een shirt met een kraagje dus, vind ik leuk, met daarover een strakke wollen trui en als het koud is, een bodywarmer.”

“Het liefst houd ik alles in één teint, bijvoorbeeld beige trui en bruine laarzen en cap erbij. In de zomer vind ik een spijkerbroek met een lichte polo – wit, beige, lichtblauw of -roze – mooi, of als het heel warm is, een mouwloos shirtje of hemdje met gewone bandjes. Je zult mij niet in knalroze of pimpelpaars met witte stippen zien, of een hemdje met spaghettibandjes. Een leuke print mag best, als het maar niet teveel poppenkast is.”

Zilveren randje

Ook wat de outfit van haar paarden betreft is Lynne geen uitbundig type. “‘Less is more’, vind ik. Een zwart of donkerblauw dekje, of eventueel bordeauxrood, eventueel met een andere kleur bies. Ik vind de pasvorm, het materiaal en de kwaliteit van mijn dekjes belangrijker, zodat ze lang meegaan. Sowieso ben ik ontzettend zuinig op mijn spullen, dat is tegelijkertijd het behoud ervan.”

“Niemand anders dan ikzelf of mijn moeder mag de was doen, ik ben heel precies, op het autistische af, ook wat mijn gewone kleding betreft. Nu ik erover nadenk: ik heb één oudroze dekje met een zilveren randje. Maar die is dan ook voor mijn speciale prinsessenkind Electra.” 

Over Lynne Maas

Lynne Maas (42) leidde meerdere jonge paarden op tot de Grand Prix. Met haar toppaarden Electra (v. Jazz), met wie ze in het olympisch kader zit, en Eastpoint (v. Westpoint) richt ze zich dit jaar op de observatiewedstrijden voor de Olympische Spelen in Parijs. In Hardinxveld-Giessendam runt ze haar dressuurstal Lynne Maas Dressage, waar ze zowel eigen paarden als enkele paarden voor eigenaren traint en tevens lesgeeft. Lynne is moeder van Brent (10) en Logann-Lynn (2).